1. การใช้สารเคมีที่ทำให้เกิดฟอง พวกมันปล่อยก๊าซเมื่อถูกความร้อน สารเคมีที่ทำให้เกิดฟองที่ใช้กันทั่วไปสำหรับแกนโฟมพลาสติก เช่น azodicarbonamide, azobisobutyronitrile, N,N'-dinitrosopentamethylenetetramine, โซเดียมไบคาร์บอเนต เป็นต้น เทอร์โมพลาสติกจำนวนมากสามารถทำเป็นโฟมโดยใช้วิธีนี้ ตัวอย่างเช่น รองเท้าโฟมโพลีไวนิลคลอไรด์ผลิตขึ้นโดยใส่ชุดเรซิน พลาสติไซเซอร์ สารเพิ่มฟอง และสารเติมแต่งอื่นๆ ลงในเครื่องฉีดพลาสติก สารที่ทำให้เกิดฟองจะถูกย่อยสลายในถังและวัสดุจะถูกทำให้เป็นฟองในแม่พิมพ์

2. โฟมหนังเทียมคือการผสมตัวแทนฟองลงในโพลีไวนิลคลอไรด์วางขูดหรือรีดบนผ้าและผ่านเตาเผาความร้อนในอุโมงค์อย่างต่อเนื่องวัสดุจะถูกทำให้เป็นพลาสติกและละลายตัวแทนฟองจะถูกย่อยสลายและโฟมเย็นลง และพื้นผิวสำเร็จรูป นั่นคือ หนังเทียมโฟม แผ่นโพลีไวนิลคลอไรด์แบบแข็ง ท่อ หรือวัสดุที่มีฟองต่ำเกิดจากการอัดขึ้นรูป สารที่ทำให้เกิดฟองจะถูกย่อยสลายในถัง เมื่อวัสดุออกจากส่วนหัว ความดันจะลดลงสู่ความดันปกติ และจะขยายตัวและเกิดฟองเมื่อแก๊สละลาย กระบวนการเกิดฟองและกระบวนการทำความเย็นและการเซ็ตตัวได้รับการจับคู่อย่างเหมาะสมเพื่อให้ได้ผลิตภัณฑ์โฟมที่มีโครงสร้าง

3. ใช้ผลพลอยได้จากก๊าซในกระบวนการโพลีเมอไรเซชัน ตัวอย่างทั่วไปคือโฟมโพลียูรีเทน เมื่อไอโซไซยาเนตและโพลีเอสเตอร์หรือโพลิอีเทอร์ผ่านกระบวนการพอลิคอนเดนเซชัน ส่วนหนึ่งของไอโซไซยาเนตจะทำปฏิกิริยากับน้ำ หมู่ไฮดรอกซิลหรือคาร์บอกซิลเพื่อสร้างก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ตราบเท่าที่อัตราการปลดปล่อยก๊าซและอัตราการเกิดปฏิกิริยาโพลีคอนเดนเซชันได้รับการปรับอย่างเหมาะสม ก็จะสามารถผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีฟองสูงและมีเซลล์ที่สม่ำเสมอมากได้ โฟมโพลียูรีเทนมีสองประเภท ชนิดเซลล์เปิดแบบนิ่มคล้ายฟองน้ำและถูกใช้อย่างกว้างขวางเป็นเบาะรองนั่งสำหรับที่นั่งและโซฟาต่างๆ รวมถึงเป็นวัสดุดูดซับและกรองเสียง เซลล์ปิดแบบแข็งเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการเก็บรักษาความร้อน ฉนวน และการดูดซับแรงกระแทก และวัสดุลอยน้ำ