หลักการทางเคมีของแกนโฟมสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภท:

ใช้สารเคมีเป่าลมซึ่งปล่อยก๊าซเมื่อถูกความร้อน สารเคมีที่ใช้กันทั่วไปในการเป่า เช่น azodicarbonamide, azobisobutyronitrile, N,N'-dinitrosopentamethylenetetramine, sodium hydrogencarbonate และอื่นๆ ในทำนองเดียวกัน เทอร์โมพลาสติกหลายชนิดสามารถทำให้เป็นโฟมได้ด้วยวิธีนี้ ตัวอย่างเช่น รองเท้าโฟม PVC ทำจากเรซิน พลาสติไซเซอร์ สารเพิ่มฟอง และสารเติมแต่งอื่นๆ ในเครื่องฉีดพลาสติก สารที่ทำให้เกิดฟองจะถูกย่อยสลายในถังและวัสดุจะถูกทำให้เป็นฟองในแม่พิมพ์ . หนังเทียมที่มีฟองผสมกับสารที่ทำให้เกิดฟองลงในโพลิไวนิลคลอไรด์ซึ่งถูกขูดหรือรีดบนผ้า ผ่านเตาเผาความร้อนในอุโมงค์อย่างต่อเนื่อง และวัสดุจะถูกทำให้เป็นพลาสติกและหลอมละลาย สารทำฟองจะถูกย่อยสลายและเกิดฟอง เย็นลง และแบบผิวสำเร็จ กล่าวคือ ทำจากหนังเทียมโฟม แผ่นโพลีไวนิลคลอไรด์ที่มีฟองต่ำ ท่อ หรือโปรไฟล์แบบแข็งเกิดจากการอัดขึ้นรูป สารที่ทำให้เกิดฟองจะถูกย่อยสลายในถัง เมื่อวัสดุออกจากหัวเครื่องจักร ความดันจะลดลงสู่ความดันปกติ และก๊าซที่ละลายจะขยายตัวและเกิดฟอง กระบวนการเกิดฟองจะจับคู่อย่างเหมาะสมกับกระบวนการทำความเย็นและการตั้งค่าเพื่อให้ได้ผลิตภัณฑ์โฟมที่มีโครงสร้าง

ตัวอย่างทั่วไปคือก๊าซพลอยได้ในกระบวนการพอลิเมอไรเซชัน ซึ่งก็คือโฟมโพลียูรีเทน เมื่อไอโซไซยาเนตและโพลีเอสเตอร์หรือโพลิอีเทอร์เกิดปฏิกิริยาโพลีคอนเดนเซชัน ส่วนหนึ่งของไอโซไซยาเนตจะทำปฏิกิริยากับน้ำ หมู่ไฮดรอกซิล หรือหมู่คาร์บอกซิลเพื่อสร้างคาร์บอนไดออกไซด์ ตราบเท่าที่อัตราการวิวัฒนาการของก๊าซและอัตราการเกิดปฏิกิริยาพอลิคอนเดนเซชันได้รับการปรับอย่างเหมาะสม ก็เป็นไปได้ที่จะผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีฟองสูงซึ่งเซลล์มีความสม่ำเสมอมาก โฟมโพลียูรีเทนมี ​​2 ประเภท ฟองน้ำชนิดช่องเปิดแบบอ่อน ใช้กันอย่างแพร่หลายเป็นเบาะรองนั่ง เบาะรองนั่งโซฟา และวัสดุดูดซับเสียง วัสดุกรอง ฯลฯ ชนิดรูปิดแข็งเหมาะสำหรับฉนวน ฉนวน การดูดซับแรงกระแทก และวัสดุลอยน้ำ