วิธีการหมักสารเคมีโฟม PMI:

วิธีลดฟองที่ใช้สารเคมีลดฟองเพื่อกำจัดโฟมก็เป็นวิธีลดฟองที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดเช่นกัน สามารถเลือกสารลดฟองที่มีกลไกการทำงานต่างกันได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับปัจจัยที่ก่อให้เกิดโฟม สารลดฟองเป็นสารลดแรงตึงผิวที่มีแรงตึงผิวต่ำ เมื่อมีชั้นไฟฟ้าสองชั้นที่ก่อตัวขึ้นจากวัสดุพื้นผิวที่มีขั้วบนพื้นผิวของโฟม การเติมวัสดุพื้นผิวที่ใช้งานอีกชนิดหนึ่งของวัสดุที่มีขั้วตรงข้ามกันอาจทำให้คุณสมบัติทางไฟฟ้าเป็นกลาง ทำลายเสถียรภาพของโฟมและทำให้โฟมแตก สารนี้แข่งขันกับสารทำให้เกิดฟองเพื่อหาพื้นที่บนพื้นผิวของโฟม ลดความแข็งแรงเชิงกลของฟิล์มเหลวของโฟม จากนั้นส่งเสริมการระเบิดของโฟม เมื่อฟิล์มเหลวของโฟมมีความหนืดมาก สามารถเติมสารบางชนิดที่มีโมเลกุลเล็กเกาะกันเพื่อลดความหนืดที่ผิวของฟิล์มเหลว ทำให้ของเหลวของฟิล์มเหลวรั่วไหลและทำให้โฟมแตกได้ จุดประสงค์ของการกำจัดโฟม

ตามหลักการลดฟองและคุณสมบัติและข้อกำหนดของน้ำซุปหมัก สารลดฟองในอุดมคติต้องมีลักษณะเฉพาะ: สารลดฟองต้องมีแรงตึงผิวต่ำ ผลการสลายฟองรวดเร็ว และประสิทธิภาพสูง โฟม PMI มีเพียงพอที่ส่วนต่อประสานของก๊าซและของเหลว ค่าสัมประสิทธิ์การแพร่กระจายสูงหมายความว่าสารลดฟองต้องมีระดับความชอบน้ำในระดับหนึ่ง ความสามารถในการละลายของสารลดฟองในน้ำมีน้อยเพื่อรักษาคุณสมบัติในการสลายฟองหรือสารลดฟองที่ยาวนาน การถ่ายโอนออกซิเจนระหว่างกระบวนการหมักและกระบวนการสกัด การแยกและการสกัดผลิตภัณฑ์ไม่มีผล

ทนต่ออุณหภูมิสูง ไม่รบกวนการใช้ออกซิเจนละลายน้ำ ค่า pH และเครื่องมือวัดอื่นๆ แหล่งที่สะดวกของสารลดฟองราคาถูก ไม่เป็นพิษต่อจุลินทรีย์ มนุษย์ และสัตว์ สารลดฟองที่ใช้กันทั่วไปในอุตสาหกรรมการหมักโฟม PMI แบ่งออกเป็น 4 ประเภท ได้แก่ น้ำมันธรรมชาติ โพลิอีเทอร์ แอลกอฮอล์ระดับสูง และเรซินซิลิโคน ซึ่งสองประเภทแรกจะถูกใช้มากที่สุด น้ำมันธรรมชาติที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่ น้ำมันข้าวโพด น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมันรำข้าว น้ำมันเมล็ดฝ้าย และน้ำมันหมู นอกจากเป็นสารลดฟองแล้ว วัสดุเหล่านี้ยังใช้เป็นแหล่งคาร์บอนได้อีกด้วย แต่ความสามารถในการสลายฟองไม่สูงนักและปริมาณที่ต้องการ Big.