1. ยึดแม่พิมพ์และอุ่นแม่พิมพ์เพื่อให้อุณหภูมิพื้นผิวของแม่พิมพ์ถึงจุดหลอมเหลว ป้อนเพื่อให้วัตถุดิบเข้าสู่แม่พิมพ์ผ่านปืนป้อน ไอน้ำจะถูกส่งผ่านเข้าไปในแม่พิมพ์ และไอน้ำจะถูกชะล้างจากบนลงล่างเพื่อดันอากาศออกจากห้องอบไอน้ำและให้น้ำที่ควบแน่นไหลออกมา ในระหว่างขั้นตอนนี้ ให้เปิดวาล์วไอน้ำเข้าด้านบนและวาล์วระบายคอนเดนเสทด้านล่าง ไอน้ำด้านข้างจะกวาดไอน้ำจากด้านหนึ่งของห้องอบไอน้ำไปยังฟีด ทะลุผ่านฟีดและไปถึงอีกด้านหนึ่ง ในเวลานี้ ให้ปิดวาล์วคอนเดนเสทด้านหนึ่งและเปิดวาล์วไอน้ำเข้า

2. ในขณะเดียวกัน ให้ปิดวาล์วไอน้ำเข้าที่ด้านตรงข้ามและเปิดวาล์วคอนเดนเสท เพื่อให้ไอน้ำพุ่งออกจากทิศทางตรงกันข้าม หากมีหน้าแปลนบาง ๆ ในแม่พิมพ์ ไอน้ำควรผ่านไปรอบ ๆ หน้าแปลนเพื่อให้วัสดุที่ติดอยู่ในหน้าแปลนสามารถละลายได้ หลังจากไอน้ำถูกส่งผ่านไปทางด้านข้าง จำเป็นต้องผ่านกระบวนการรักษาแรงดันหรือการนึ่งแบบสองด้าน ในระหว่างขั้นตอนนี้ ให้เปิดวาล์วไอน้ำเข้าและปิดวาล์วระบายคอนเดนเสท เพื่อให้ความดันค่อยๆ ถึงจุดสูงสุด





3. หลังจากปล่อยไอน้ำ อุณหภูมิภายในแม่พิมพ์โดยทั่วไปจะสูงถึง 140 ℃ เพื่อให้แน่ใจว่าการปล่อยผลิตภัณฑ์เป็นไปอย่างราบรื่น ต้องลดอุณหภูมิแม่พิมพ์ลงเหลือ 70°C เมื่อแรงดันภายในถูกปล่อยออกมาและอุณหภูมิลดลงจนถึงอุณหภูมิการหล่อขึ้นรูปที่อนุญาต การดำเนินการถอดแบบก็สามารถทำได้ แห้งเป็นรูปร่าง โดยทั่วไป อุณหภูมิในการอบแห้งจะตั้งไว้ที่ 60 ℃ ~ 80 ℃ และห้องอบแห้งควรแห้งและมีอากาศถ่ายเทสะดวก

4. แกนโฟมมีสองประเภท: แบบแข็งและแบบอ่อน โฟมแข็งอยู่ที่อุณหภูมิห้อง และโพลิเมอร์ที่ประกอบเป็นโฟมจะอยู่ในสถานะผลึกหรืออสัณฐาน และอุณหภูมิการเปลี่ยนสถานะคล้ายแก้วจะสูงกว่าอุณหภูมิปกติ ดังนั้นพื้นผิวของโฟมจึงแข็งขึ้นที่อุณหภูมิปกติ โฟมที่ยืดหยุ่นได้ กล่าวคือ จุดหลอมเหลวของโพลิเมอร์ที่ประกอบเป็นโฟมต่ำกว่าอุณหภูมิปกติ หรืออุณหภูมิการเปลี่ยนสถานะคล้ายแก้วของโพลิเมอร์อสัณฐานต่ำกว่าอุณหภูมิปกติ และวัสดุจะอ่อนนุ่มที่อุณหภูมิปกติ

5. โฟมกึ่งแข็งหรือกึ่งยืดหยุ่นซึ่งเป็นโฟมที่อยู่ระหว่าง 2 ประเภทข้างต้น โฟมสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท ได้แก่ ฟองน้อยและฟองสูง โดยปกติแล้ว อัตราการเกิดฟอง (ทวีคูณของปริมาตรที่เพิ่มขึ้นหลังจากเกิดฟองเมื่อเทียบกับก่อนเกิดฟอง) เรียกว่า การเกิดฟองต่ำ และอัตราส่วนการเกิดฟองที่มากกว่า 5 เรียกว่า การเกิดฟองสูง